Herkomst

Ze leven in de open bossen van de hooglanden van Zuid-Eritrea en Zuidwest-Ethiopië.

Afmetingen

Ze worden zo’n 16,5cm en zijn daarmee de grootste van alle agaporniden.

Levensverwachting

Ze kunnen 10 tot 20 jaar oud worden.

Uiterlijk wildkleur

&

Geslachtsverschil

Deze dwergpapegaaien zijn voornamelijk groen van kleur en ze zijn seksueel dimorfismisch.

De mannetjes hebben een rood voorhoofd, waarbij de rode kleur loopt van boven de bek, tot boven op de kop en met tenslotte nog een randje tot net voorbij de ogen. Ze hebben ook zwart gekleurde grote slagpennen en de vleugelranden zijn, vanaf de vleugelbocht, blauwzwart. Tenslotte zijn ook de onderdekveren bij de mannetjes zwart. De popjes missen het rode voorhoofd en de blauwzwarte vleugelranden en hebben groene onderdekveren. Beide hebben ze een zwarte band aan het einde van hun staart. Ook hebben ze een mooi rode snavel, bruine ogen en donkergrijze poten en tenen. De jonge vogels lijken op de pop (zonder het rode en blauwzwarte), maar het verschil qua geslacht is toch al te zien aan de zwarte of groene onderdekveren. Ze hebben een meer gele snavel met bovenaan een zwarte vlek.

Kleuren

Naast wildkleur is er donkergroen, olijfgroen, fallow en cinnamon.

Huisvesting

Ze zijn als koppel te houden in een sierkooitje of samen met andere kromsnavels in een binnen- of buitenvolière. Het zijn geen agressieve vogels, maar zet ze zeker niet samen mat kanaries, andere kleine zangvogels of exoten. Met andere parkieten zullen er minder snel problemen voorkomen, op voorwaarde dat ze in een voldoende grote kooi of volière gehouden worden. Agapornis Taranta onderling kunnen ook ruzie maken, vooral in de kweekperiode of als er nieuwe vogels aan de groep toegevoegd worden. In de winter kunnen ze perfect buiten blijven, een tocht- en vorstvrij nachthok zullen ze natuurlijk sterk appreciëren.

Nestmateriaal

Goede kweekresultaten kunnen zowel in een kweekkooi per koppel, als in groep in een volière verkregen worden. Het kweken gaat niet zo eenvoudig als mat andere agapornis-soorten.
Voorzie in een volière altijd meer nestkasten dan koppels.

Als nestgelegenheid kan een natuurblok gegeven worden of een nestkast voor parkieten.

De horizontale nestkast heeft een ideale grootte van ongeveer 25 x 15 x 15cm, maar ook een verticaal model voldoet perfect. Als nestmateriaal kan er een laagje houtsnippers
(best hennepstrooisel) direct in het nest gelegd worden. Verder zal de pop dit afwerken met wilgentakjes, stro, kokosvezel en trosgierststeeltjes, die ze zal slopen en naar het nest brengen. Ook zal de pop pluimpjes uit haar borst verliezen (of zelf plukken) om in het nest te verwerken.

Kweek

De agapornis Taranta verschilt van de andere agapornis-soorten doordat ze pas vanaf hun tweede levensjaar geslachtsrijp zijn. Gemiddeld zal de pop 4 tot 6 eitjes leggen en vanaf het

2e ei beginnen broeden. Na ongeveer 25 dagen broeden (door de pop) zullen deze uitkomen.
Op de leeftijd van 8 dagen kunnen de jongen geringd worden (4,5mm). Na 6 à 7 weken gaan de jongen uitvliegen, waarna ze nog enkele weken (bij)gevoerd zullen worden door de man vooraleer ze volledig zelfstandig zijn. Het is aan te raden de jongen, bij de kweek in een kweekkooi, daarna van de ouders te scheiden. De jongen zijn eerst met een witte dons bedekt, later kleuren ze grijs en tenslotte worden ze groen. Na ongeveer 9 maand zijn ze volledig op kleur.
 Een gezond koppel mag 2 tot 3 nestjes per jaar grootbrengen.

Voeding

Het hoofdvoer is een zaadmengeling speciaal voor agaporniden, zonder zonnepitten, met cardy. Jonge vogels daarentegen mogen gerust nog wat zonnepitten bijkrijgen tot ze volwassen zijn.
Dit wordt aangevuld met trosgierst, eivoer, kiemzaden en stukjes fruit en groenten.
Ook sepia en grit (of maagkiezel) dienen altijd ter beschikking te staan.

Bijzonderheden

Agaporniden worden in het Engels ook wel 'lovebirds' genoemd.

Een koppeltje is vaak onafscheidelijk van elkaar.